پاسخ اغلب این بوده که «بله، رفتم، اما پس از چند جلسه دیدم فایده‌ای ندارد» یا به زبان ساده‌تر «روی من جواب نداد». بعد هم اضافه کرده‌اند که ترجیح می‌دهند سراغ آدم‌های مشابه خودشان بروند. کسانی که همان جنس مشکلات را تجربه کردند. مثلاً کسی که طلاق گرفته، شغلش را از دست داده یا با افسردگی درگیر بوده را بیشتر می‌پسندیم تا درمانگری که سال‌هاست در این زمینه فعالیت دارد. این تجربه نشان می‌دهد بسیاری از ما، حتی وقتی مسیر علمی و رسمی برای حل مشکلات پیش رویمان است، باز هم جذب افرادی می‌شویم که نه علم و تخصصی دارند و نه حتی موفقیتی چشمگیر؛ بلکه صرفاً چون هنوز با دردهایشان درگیرند، برایمان قابل اعتمادترند. حالا سؤال این است ما چرا جذب این افراد می‌شویم؟یونگ، روان‌کاو مشهور، ۱۰۰سال پیش این افراد را «درمانگر زخم‌دیده» نامید؛ کسانی که انگیزه ورودشان به حرفه کمک‌رسانی، درمان خودشان است. امروز اما شبکه‌های اجتماعی این مفهوم را به ابزاری برای بازاریابی تبدیل کرده‌اند. زخم‌ها شده‌اند مدرک اعتماد و اعتراف‌های خام جایگزین چیزی شده‌اند که روان‌درمانگران واقعی سال‌ها برایش تلاش می‌کنند: خِرَدی که از دل تجربه بیرون آمده، بارها بررسی شده، با دانش تلفیق شده و درنهایت پالایش شده تا قابل‌اعتماد، دقیق و کاربردی باشد. ما جذب این راهنمایان می‌شویم چون فکر می‌کنیم متخصص رسمی گاهی خشک و دور از درد واقعی جلوه می‌کند، در عوض کسی که زخم خورده، نمی‌تواند دروغ بگوید؛ زخم‌هایش گواهی ملموس بر فهم و تجربه‌اند. اما این را فراموش می‌کنیم که درد پردازش‌نشده درمانگر ممکن است به مراجع منتقل شود و وعده موفقیت سریع، جای آموزش واقعی را بگیرد. یک راهنمای واقعی، آسیب‌پذیری خود را در خدمت آموزش می‌گذارد، نه جایگزین آن. او چارچوب‌های عملی، ابزارهای کاربردی و درس‌های تکاملی ارائه می‌دهد، مرزهای حرفه‌ای را رعایت می‌کند و موفقیت را حاصل تلاش و نظم می‌داند، به بیان دیگر درمانگر واقعی هیچ‌گاه شناخت کامل یا بهتری نسبت به خود مراجع ندارد؛ بیشترین دسترسی به درون هر فرد، در اختیار خود اوست. کار درمانگر فقط این است که این دسترسی درونی را روشن و در مسیر کشف خود واقعی همراهی کند. پس اگر دوباره در فضای مجازی با یک درمانگر زخم‌خورده مواجه شدید، از خودتان بپرسید: آیا این فرد مرا راهنمایی می‌کند یا فقط سرگرمم کرده و عواطفم را به دام انداخته است؟ تشخیص بین خرد واقعی و زخم فعال مهارتی است که امروز بیش از هر زمان دیگری به آن نیاز داریم.